Week 5 - vaderinvloed

We hebben allemaal een vader. En deze vader heeft een invloed op wie je bent. Week 5 gaat over deze vaderinvloed. 

De lijst met films over de invloed van vaders on hun zonen is eindeloos. Hiernaast een selectie van inspirerende scenes. Daarnaast nog inspiratiemuziek voor tijdens het lezen. 

Uit The Breakfast Club:
Big Fish (2003) Aan het einde van de film begint de zoon zijn vader pas echt te leren kennen.

Uit Rocky Balboa (2006)

Stef Bos met Papa. Hoe zou jouw lied naar jouw vader er uit zien?

In het boek vertelt JaapJan over de vaderinvloed die hij heeft gehad van zijn vader.

Hieronder staat hoe Kris dit beleeft met zijn vader.
Positieve vaderinvloed

Het is mogelijk!
Praktisch gezien is mijn vader een alleskunner. Draait zijn hand voor klusjes in huis niet om. Van zijn voorbeeld leer ik dat je zelf veel kunt oplossen. Samen klussen is enorm leerzaam en ik ben dankbaar dat we dat samen kunnen doen. Tekenend voor die momenten is het pennetje in de linkerbovenzak van zijn overhemd waarmee hij complexe problemen eenvoudig kan reduceren tot een paar mooie en praktische schetsen.

Je bent niet alleen!
Mijn vader vind het belangrijk om er te zijn, bij verjaardagen, feestdagen of andere momenten. Ondanks de drukte van een eigen zaak, maakte hij de keuze om thuis samen te lunchen (hij had gelukkig het voorrecht om dicht bij werk te wonen). Hij is betrokken bij mijn leven. Betrokken en trouw. Hij probeert er te zijn. Toen ik voor mijn studie naar Amerika ging kwam hij me opzoeken. Toen ik tijdens mijn studententijd in de laatste trein vanuit Nijmegen in slaap was gevallen en in Abcoude wakker werd, kwam hij me in Utrecht ophalen om 1.20, om me naar Driebergen te brengen. Zijn trouw is iets wat hij als vanzelfsprekend ziet. Maar hierdoor laat hij me keer op keer weten: ik ben niet alleen!

Ik geloof in je!
Het is een enorm voorrecht om een vader te hebben die in je gelooft. Mijn vader heeft me nooit uitgescholden voor nietsnut of lapzwans. Ik kan me serieus maar één moment herinneren waarop hij mij een ‘klojo’ noemde. Waarschijnlijk omdat ik op dat moment tegen de grenzen aan het oplopen was tijdens het afwassen. Dat maakte wel zoveel indruk, dat ik dit nu nog weet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn vader in mij gelooft. Als ik weer een raar business idee heb of een reis naar een ver land met hem wil maken dan gelooft hij bijna onvoorwaardelijk in mij. Niets is hem te gek.

Negatieve vaderinvloed

Mijn vader is niet van het woordelijk direct enthousiasmeren. In zijn karakter is hij daarin niet uitbundig. Tijdens sportwedstrijden die ik zelf speelde of als er een WK was waar ik als klein jongetje helemaal in op kon gaan, was mijn vader meer iemand die relativeerde dan iemand die mij aanmoedigde voor het uiterste te gaan of daarin te geloven. Op de desbetreffende momenten zag ik dat als een gemis in een stuk bevestiging, meeleven in mijn wereld.

Een gevoelsmens is mijn vader ook niet, nooit meegekregen ook vanuit zijn ouderlijk huis. Zelf heb ik daar iets teveel van (waarschijnlijk van mijn moeder meegekregen want die heeft genoeg). Het meeleven in mijn gevoel en teleurstellingen is iets wat lastig is voor mijn vader omdat hij dat zelf niet kan beleven. Daardoor is hij ook vaak op de achtergrond te vinden, dienen is één van zijn kwaliteiten en liefdestalen. Daarin mis ik soms een vader die meer initiatief neemt. In de ouderlijke hiërarchie hakt mijn vader uiteindelijk wel de knopen door na analyse maar buiten het noodzakelijke werden uitdagende keuzes naar mijn weten niet gemaakt.

Net als JaapJan, en waarschijnlijk menig andere man, mis ik een stuk zelfverzekerdheid. Ik ben bang om het verkeerd te doen en daarin onbewust op zoek naar bevestiging. Echt ergens voor gaan vind ik moeilijk omdat ik daarin wellicht een emotioneel krachtig voorbeeld heb gemist.

Het is een zegen om dit te beseffen, om hier voor mijzelf als vader lering uit te trekken en buiten mijn eigen opvoeding om wel dit voorbeeld te kunnen zijn voor mijn kinderen. Daarbij ligt er ook een enorme zegen in het feit dat ik dit kan bespreken met mijn vader. Ik neem het hem niet kwalijk, ik zie waar hij het vandaan heeft. En daarnaast is het natuurlijk voor mij wel weer een mooi voorbeeld dat ook mijn vader niet perfect is, maar ik toch aardig terecht gekomen ben.

Voor mij was dit een heel moeilijk stuk om te schrijven. Mijn vader overleed in 2006 na een lang ziekbed, en de songtekst van The Script die bij deze week hoort is dan ook letterlijk uit mijn leven gegrepen. In de jaren van zijn ziek zijn hebben we kunnen werken aan onze band. Maar er blijven bij mij vragen, en er is een groot gemis wat ik nog dagelijks voel. Het doet me beseffen dat niet alleen jongens, maar ook mannen een vader nodig hebben. Het kostte me moeite om eerlijk te schrijven over de dingen die ik gemist heb bij mijn vader, omdat ik het niet meer met hem kan bespreken. Maar daar doorheen kan ik wel zeggen dat in de laatste fase van zijn leven mijn vader eigenlijk mijn beste maat was. Die me aankeek, zonder iets te zeggen, en ik wist: hij begrijpt me. Ik zou dan ook elke man die dit leest willen aanmoedigen om zijn vader te eren, en het gesprek aan te gaan. Laat je vader jou leren kennen en leer jouw vader kennen. Met zijn liefde, gebreken en ballast. Soms vraagt een goede relatie met je vader dat je hem laat merken: ik waardeer je en ik wil je beter leren kennen. 

Hoe kijk jij naar jouw vader?


Bestel het boek

Bestel